دانلود رمان چتر بی باران از مریم روح پرور

بخشی از رمان چتر بی باران

پا روی پا انداخته بود و به کسانی که آموزش می دیدن نگاه می کرد، بی خیال سر چرخاند به کسانی که قصدشان شنا نبود نگاه کرد.
به طرف دیگر استخر نگاه کرد، درسا که داشت به کسی اخطار می داد، دست در موهایش کرد و یک پایش را بالا برد و آرنجش را روی زانویش گذاشت، پنجه های دستش را در موهایش کرد و زیر لب خواند:
-اون که یه وقتی، تنها کسم بود
تنها پناه دل بی کسم بود
تنهام گذاشت و رفت از کنارم
از درد دوریش من بی قرارم
و با دهانش آهنگ زد، چشم بست و ذهنش پر کشید به پول هایی که باید جور می کرد اما هنوز هیچی جور نکرده بود.
صدای سوت باعث شد چشم باز کند و به ساعت نگاه کند، پایان ساعت کاری اش بود، او هم ایستاد و مثل بقیه سوت زد تا استخر را تخلیه کنند، درسا سمت مانلی رفت و گفت: